Στην Ανατολική Ευρώπη βρίσκεται ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ταξιδιωτικούς προορισμούς. Μια χώρα με σπουδαία ιστορία, ένας λαός φιλόξενος, µε έντονο μεσογειακό ταμπεραμέντο, και ένα σκηνικό πραγματικά ονειρικό που σε μαγεύει σε κάθε σου βήμα. Η Γεωργία είναι ένας μαγικός προορισμός, ο οποίος βρίσκεται στον Καύκασο και βρέχεται από τη Μαύρη Θάλασσα. Η πρωτεύουσά της, η Τιφλίδα, στα γεωργιανά λέγεται Τμπιλίσι (Tbilisi), που σημαίνει «ζεστή πηγή», και είναι μια πραγματική αποκάλυψη. Εντυπωσιακές εικόνες και κάτοικοι πληθωρικοί και φιλόξενοι.

Πριν από δύο βδομάδες, μια ομάδα δημοσιογράφων από την Κύπρο είχαμε την ευκαιρία, έπειτα από πρόσκληση από τον Πρέσβη της Γεωργίας στην Κύπρο, να ταξιδέψουμε στο κρυμμένο αυτό διαμάντι της Ανατολικής Ευρώπης, τη Γεωργία, με κουλτούρα και πολιτισμό, του οποίου οι ρίζες εντοπίζονται στα βάθη μίας αρχαίας χώρας, η οποία υπήρξε κομμάτι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε μια περιπέτεια πολλών χιλιομέτρων μέσα σε ένα μικρό λεωφορείο, για να ανακαλύψουμε τη «μητέρα» του κρασιού, αν και για πολλούς η χώρα θεωρείται ένας προορισμός που δύσκολα θα επιλέξει κάποιος για να ταξιδέψει. Το ταξίδι από την Κύπρο προς το αεροδρόμιο του Κουτάισι διαρκεί μόνο μια ώρα και πενήντα λεπτά και μπορείτε να βρείτε απευθείας πτήσεις από τη Λάρνακα με τη Wizzair. Εκτός από τις πόλεις και τα αξιοθέατα, στη Γεωργία μπορείτε να δοκιμάσετε και τα νόστιμα παραδοσιακά φαγητά και εξαιρετικό κρασί.

Η χώρα του κρασιού

Τίποτα δεν μας λέει περισσότερα για το πνεύμα και τον πολιτισμό μιας χώρας από το παραδοσιακό της φαγητό και το κρασί της. Μπορεί να σας εκπλήξει το γεγονός ότι η Γεωργία έχει την αρχαιότερη, συνεχή και αδιάσπαστη παράδοση οινοποιίας στον κόσμο, η οποία επεκτείνεται πάνω από 8.000 χρόνια και σήμερα υπάρχουν περισσότερες από 500 ποικιλίες σταφυλιών, τα οποία εξακολουθούν να καλλιεργούνται στη Γεωργία. Η περιοχή που είναι γνωστή για το κρασί της είναι το Καχέτι, καθώς οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν πως το Καχέτι είναι το λίκνο του κρασιού.

Το γεωργιανό κρασί είναι μοναδικό εξαιτίας των «κβεβρί». Πρόκειται για μεγάλα πήλινα σκεύη,  που χρησιμοποιούνται για τη ζύμωση και την αποθήκευση του κρασιού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Όπως μας ανέφεραν οι somelier στα οινοποιεία, τα οποία επισκεφθήκαμε, παραδοσιακά, πατάνε τα σταφύλια με τα πόδια, σε σκεύη που έχουν φτιαχτεί από κορμό δέντρου. Τα «κβεβρί» θάβονται στον κάτω όροφο και καλύπτονται με επίπεδες πέτρες. Αφού γεμίσουν με κρασί, σφραγίζονται με φρέσκο πηλό και άμμο για τον έλεγχο της υγρασίας. Στον γεωργιανό πολιτισμό, το αμπέλι είναι το πιο σημαντικό αγαθό.

Τα παραδοσιακά αλκοολούχα ποτά

Ένας οικογενειακός αμπελώνας δεν παράγει μόνο κρασί. Οι ντόπιοι βυθίζουν καρύδια σε συμπυκνωμένο χυμό σταφυλιών και φτιάχνουν την «τσερτσκελά». Πρόκειται για ένα πολύ νόστιμο γλύκισμα καραμέλας που δημιουργήθηκε στο Καχέτι και μοιάζει πολύ με τον κυπριακό σουτζούκο. Τα καρύδια, επίσης, στον Καύκασο τα χρησιμοποιούν σε αρκετά φαγητά, αλλά και σε αλκοολούχα ποτά που φτιάχνουν. Στη Γεωργία, το καρύδι χρησιμοποιείται συχνά στην παρασκευή ενός σπιτικού μπράντι, που λέγεται Τσάτσα (ChaCha) και είναι ένα μείγμα βότκας με κομμάτια καρυδιού. Προσοχή, όμως, όταν δοκιμάζετε σπιτική Τσάτσα, γιατί είναι πολύ δυνατή, χειρότερη και από τη ζιβανία! Επίσης, είναι έθιμο για τους Γεωργιανούς να λένε «Gaumarjos», το οποίο είναι το αντίστοιχο «εβίβα» μας στα ελληνικά.

Το πορτοκαλί κρασί

Στο ταξίδι μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε διάφορα οινοποιεία και να δοκιμάσουμε τα διάφορα είδη κρασιού και προπάντων το μοναδικό πορτοκαλί κρασί, το οποίο είναι μια σύγχρονη τάση με ρίζες στο παρελθόν. Για την παρασκευή των σύγχρονων λευκών κρασιών, τα σταφύλια σπάζονται και τα στερεά τμήματα διαχωρίζονται γρήγορα από τον χυμό, για να διατηρηθεί το ανοιχτόχρωμο χρώμα του κρασιού. Κάποια από τα οινοποιεία, τα οποία μπορείτε να επισκεφθείτε, είναι το «Chateau Mukhrani», το «Khareba Winery», και το «Pheasant Tears».

Παραδοσιακά φαγητά

Εάν επισκεφτείτε τη Γεωργία θα καταλάβετε ότι φημίζεται όχι μόνο για τα αλκοολούχα ποτά της αλλά και για την εξαιρετική κουζίνα της. Το κάθε μέρος έχει και το δικό του παραδοσιακό πιάτο  και στο ταξίδι μας είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε κάποια από αυτά.

Χιν Κάλι, κάτι σαν το κινέζικο dim sum αλλά σε μεγάλες μερίδες (φανταστείτε μεγαλούτσικα πουγκιά ζύμης γεμιστά με κιμά), ζεστό ζεστό με μπόλικο κόλιανδρο και ζουμάκι μέσα, αδύνατο να αποφύγεις να μπεις στον πειρασμό και να μη βουτήξεις και λίγο ψωμί.

Χατσαπούρι ή αλλιώς η γεωργιανή τυρόπιτα είναι λεπτή ψητή ζυμαρόπιτα με γέμιση αλμυρού τυριού. Η κάθε περιοχή χρησιμοποιεί και το δικό της τυρί και έτσι όπου πάτε θα δοκιμάσετε διαφορετικό χατσαπούρι, αλλά παντού είναι υπέροχο.

Επίσης στη Γεωργία φτιάχνουν καταπληκτικό σουβλάκι χοιρινό. Ψημένα στα κάρβουνα μαζί με μπόλικο πιπέρι, όπου και να πάτε μπορείτε να τα απολαύσετε.  

Συνταγή για χατσαπούρι

Η γεωργιανή τυρόπιτα, το χατζαπούρι, είναι πανεύκολη και νόστιμη σε βαθμό που μπορεί να οδηγήσει σε επανειλημμένες επιδρομές στην πιατέλα σερβιρίσματος. Η συνταγή κρατάει αιώνες και η εκτέλεσή της είναι απλούστατη.

Ζύμη

700g αλεύρι

500g ξινόγαλα ή εναλλακτικά γιαούρτι στραγγιστό

2 αυγά

50g λιωμένο βούτυρο

1 κ.σ. αλάτι

1 κύβο μαγιάς

Γέμιση

200g ρικότα

200g μοτσαρέλα

600g φέτα

κυβάκια βούτυρο

Εκτέλεση

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το γιαούρτι με τα αβγά, το βούτυρο και το αλάτι.

Προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι και τη μαγιά, που την έχουμε διαλύσει σε λίγο χλιαρό νερό.

Ζυμώνουμε τα υλικά να ομογενοποιηθούν. Αφήνουμε για 15 λεπτά τη ζύμη να φουσκώσει.

Στο μεταξύ ανακατεύουμε τα υλικά της γέμισης σε ένα μπολ, εκτός από το βούτυρο.

Χωρίζουμε τη ζύμη σε μπαλάκια ισομεγέθη και σε αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγουμε με τη βοήθεια ενός πλάστη φύλλα στρογγυλά στο μέγεθος ενός μεσαίου πιάτου. Ρίχνουμε στο κάθε φύλλο γέμιση στο κέντρο και μερικά κομματάκια βούτυρο και ξεκινάμε να κλείνουμε το ζυμάρι μας σε πουγκάκια.

Όταν κλείσουμε το πασπαλίζουμε με λίγο αλεύρι στο σημείο της ένωσης και γυρίζουμε ανάποδα. Με τον πλάστη το πατάμε να πλατιάσει.

Τηγανίζουμε σε βούτυρο και από τις δύο πλευρές μέχρι να ροδίσει.

Της Μήνας Χρυσάνθου