Αντίθετα με ότι λέγεται μέχρι σήμερα, ο Βενεδικτίνος μοναχός Dom Pérignon δεν είναι ο άνθρωπος που εφηύρε τη σαμπάνια. Στην πραγματικότητα προσπαθούσε να αφαιρέσει τις φυσαλίδες από το κρασί που έφτιαχνε και κατάφερε τελικά να βρει έναν τρόπο να τις "τιθασεύει". 

Οι ιδανικές συνθήκες για τη σαμπάνια είναι το ζεστό και απόλυτα ξηρό καλοκαίρι. Η ζέστη εξασφαλίζει ότι τα σταφύλια θα ωριμάσουν στην ώρα τους και θα περιέχουν τα απαραίτητα σάκχαρα και η ξηρασία ότι τα σταφύλια δεν θα έχουν πολύ νερό και η γεύση τους θα είναι πιο έντονη. 

Όπως ξέρουμε, η σαμπάνια παρασκευάζεται από τρεις ποικιλίες σταφυλιών: την Pinot Noir, τη Chardonnay και τη Meunier. Οι διαφορετικές αναλογίες δημιουργούν και μοναδικές γεύσεις, όπως για παράδειγμα η Veuve Clicquot που προτιμά το Pinot Noir, ενώ η Dom Perignon δίνει τη σκυτάλη στο Chardonnay.

Επειδή η ποιότητα της σαμπάνιας αρχίζει να πέφτει όταν εκτίθεται στο φως, είναι καλύτερο να την αποθηκεύετε σε σκοτεινό μέρος αφού την αγοράσετε. Αυτό σημαίνει ότι όταν αγοράζετε σαμπάνια καλύτερα θα ήταν να ζητάτε να σας φέρουν κάποια από την αποθήκη η οποία θα είναι αναμφίβολα καλύτερη. 

Παρόλο που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η σαμπάνια πρέπει να μένει στο ψυγείο, η αλήθεια είναι ότι με αυτό τον τρόπο ξεραίνεται ο φελλός και αλλοιώνεται η γεύση της. Καλύτερα να την αποθηκεύετε στο ντουλάπι πλάγια καθώς, όπως και το κρασί, ο φελλός πρέπει να μένει υγρός για να σφραγίζει αποτελεσματικά το μπουκάλι. 

Ένας από τους λιγότερο γνωστούς παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη μοναδικότητα της σαμπάνιας (πέρα από τις απαραίτητες 200 μέρες ξηρασίας) είναι η ύπαρξη πηλού στο χώμα. Βαθιά στα κελάρια, το συγκεκριμένο χώμα προσφέρει επιπλέον και τις ιδανικές συνθήκες αποθήκευσης της σαμπάνιας, καθώς διατηρεί το ιδανικό επίπεδο υγρασίας και θερμοκρασίας και είναι αρκετά μαλακό για να απορροφά τους κραδασμούς. 

Ακόμη και σήμερα υπάρχει μια γλυκάδα στη σαμπάνια. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι προστίθεται μούστος κατά τη δεύτερη ζύμωση. Η γλυκιά γεύση μετράται ανά δόση ή αναλόγως με τα γραμμάρια ζάχαρης ανά λίτρο. Η extra-brut δεν έχει καθόλου ζάχαρη (γι' αυτό και προτιμάται από εκείνους που προσέχουν τη σιλουέτα τους), η demi-sec και η doux που περιέχει μέχρι 50 δόσεις. 

Η ονομασία σαμπάνια δίνεται μόνο στα ποτά εκείνα που προέρχονται από την περιοχή Champagne της Γαλλίας. Ωστόσο, αρκετοί Αμερικανοί παραγωγοί  ονομάζουν τον αφρώδη οίνο τους σαμπάνια. Γιατί; Επειδή η Συνθήκη των Βερσαλλιών έχει ένα παραθυράκι και η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιτρέπει τη χρήση του όρου από παραγωγούς οι οποίοι χρησιμοποιούσαν την ονομασία αυτή πριν το 2006. Σε κανέναν νεότερο παραγωγό δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιεί την ονομασία αυτή. 

Παρόλο που σαμπάνια μπορεί να λέγεται, όπως προείπαμε, μόνο ο αφρώδης οίνος που προέρχεται από τη συγκεκριμένη περιοχή της Γαλλίας, πολλές χώρες υιοθέτησαν και δημιούργησαν το δικό τους εθνικό αφρώδη οίνο. Όπως η Prosecco από την Ιταλία, η Cava από την Ισπανία και η Sekt από τη Γερμανία.

Και μόνο από την ονομασία της καταλαβαίνουμε ότι είναι αφρώδης. Το ξέρατε ότι τα 100 ml σαμπάνιας παράγουν περίπου 100 εκ. φυσαλίδες μέχρι να χάσει το κρασί την ιδιότητά του, σε περίπου τέσσερεις ώρες; Ο Γάλλος φυσικός Dr Gérard Liger-Belair έκανε τον υπολογισμό.